Moruklar okusun diye böyle ‘yaşlılara yer vermek’ türünden bir başlık attım yoksa umurumda değil kimin kime yer verdiği. Benim asıl değinmek istediğim konu başka. Bizim memleket kadar gençlerine önem veren başka bir memleket var mı bilmiyorum. On dakika araştırsam yüzlerce demeç bulur önünüze korum. Ama herkesin bildiği bir durumu yeniden gündeme getirmenin gereği yok.
Devletin başından başlayalım. Sayın Cumhurbaşkanımıza sorarsanız, iktidarları döneminde gençler için neler yapıldığını size anlatabilir. Kendisi de aslında genç politikacılarımızdan birisi, sadece 69 yaşında. Sağlığı yerinde oldukça partisinin veya memleketin başından gideceğine zerre ihtimal vermiyorum. Orta yaşlarına kadar, yani bir otuz yıl daha ülkemizi yönetmemesi için ben bir neden göremiyorum.
Hemen muhalefete geçelim. Kemal Kılıçdaroğlu ‘çıtır’ tabir edilen döneminde, kendisi 70’li yaşlarında, CHP’nin başında 80’lerini görmemei için hiçbir neden yok. 70 demişken atlamayalım, Bahçeli de 75 yaşında. Kılıçdaroğlu’yu izleyenler kendisinin gençlere çok önem verdiğini bilirler. Yıllardır sürekli söylüyor bunu çünkü. E tabii Erdoğan’la Kılıçdaroğlu önem verir de Bahçeli hiç durur mu, o da gençlere önem veriyor. Kılıçdaroğlu ve Bahçeli’nin en büyük rakibiyse zamanında Deniz Baykal idi. Rahmetli sağlığı az bir şey düzelir gibi olunca hemen politik demeçler vermeye başlardı. Eğer hakkın rahmetine kavuşmasaydı, seçimlerde aday olabilirdi. Bizim memlekette liderlerin bir sonraki seçimde aday olamaması için tek geçerli neden budur: Ölmek.
Şimdi biraz eskiye gidelim. Bülent Ecevit’i gençler çok iyi tanımaz. Kendisi aktif siyaseti 77 yaşında bırakmıştı, 4 yıl sonra da öldü. Bırakmasa daha uzun süre yaşayabilirdi ancak gelişmeler siyaseti genç yaşta bırakmasına neden oldu. Sanırım bu da ruhsal olarak bir çöküntü yarattı kendisinde. En büyük rakibi Süleyman Demirel de en verimli döneminde, 76 yaşında koltuğa veda etmişti. Bunları deviren darbeci Kenan Paşa ise çocuk denecek yaşta, 72’sinde görevinden ayrıldı.
Tabii aktif siyaset yaşamlarında bazı kesintiler olabileceğini de unutmamak gerek. Politikacılar arada bir başarısız olduklarında koltuklarını on günlüğüne bırakıyorlar. On gün içinde partilerinden ‘Yok, sensiz olmaz’ haykırışları yükseliyor ve sonra yeniden göreve dönüyorlar. Bahçeli, Baykal, Ecevit hepsi birkaç kez gidip geldi. Bunların içinde gidip gelmeyen bir Kılıçdaroğlu var. Kendisini kimsenin geri çağırmayacağını bildiği için koltuğunu kısa süreliğine bile bırakmıyor Kemal Bey. Zaten siyasal örgütlerde yaşlılara yer vermek bir gelenektir. Koltuğa onlar otururlar. En yaşlı kişi ölünce, geriye kalan en yaşlı oturur yerine.
Bu güzide siyasetçileri yetiştiren partilerimiz, gençlerin yanında kadınlara da aşırı önem veriyorlar. Milletvekili olarak kadın oranı AKP’de %19, CHP’de %12, MHP’de %8, İyi Parti’de %6. Laboratuvar ortamında böyle ufak tefek oranlar için detay verilmez, eser miktarda denip geçilir. İyi Parti ile CHP’nin kadın milletvekili oranlarını topladığımızda AKP kadar etmiyor.
Bunlar değişim dediklerinde erkeklerin yerine daha çok erkek, yaşlılarında yerine daha yaşlılar geliyor demektir. Sadece politikacılar değil elbette diğer meslekler de aynı durumda. Birkaç yıl önce Cumhuriyet Gazetesi’nde bir yönetim değişikliği oldu biliyorsunuz, yeni bir ekip geldi göreve. Ben de heyecanla gazetenin yeni yöneticilerine göz attım. Yeni gelen ekip çok genç. Hepsi de ergen diyebileceğimiz yaştalar. Bulabildiklerimin o tarihteki yaşları şöyle: Şükran Soner: 72, İnan Kıraç: 81, Alev Coşkun: 82, Şevket Tokuş: 88, Ali Sirmen: 78, Tayfun Akgüner: 72, Işık Kansu: 62, Mustafa Balbay: 58, Turan Karakaş: 71.
Şimdi yazarken fark ettim. Kadın oranı da bana biraz yüksek geldi. Zaman içinde yaşları biraz ilerler, erkek oranı da artırılırsa, ekip olarak müthiş işler çıkartabilirler. Ben bu kadronun deneyimi arttıkça, on beş, yirmi yıl içinde çok büyük işler başarabileceğini düşünüyorum. Yeter ki görevde kalsın, yeter ki koltuklarından ayrı düşmesinler.
Bence ülkenin en temel sorunu herkesin gençlere önem vermesi. Önem vereceğinize biraz da yer versenize arkadaş. Hep gençlerden şikâyet ediyorsunuz, toplu taşıma araçlarında yer vermedikleri için. Peki siz bu gençlere yer veriyor musunuz, hiç bu açıdan düşündünüz mü? Ne zaman seçim olsa yalandan telefonuna bakmalar, yanındaki gençleri fark etmemiş gibi camdan dışarıyı seyretmeler. Salak mıyız biz?
90 yaşınızda bile dönüp dönüp koltuğa geri oturuyorsunuz, yeter artık, yeter…
Beyfendi, 62,5 yaşındayım moruksayılırmıyım bilmiyorum. Yzıayı okudum. Feyzbok sayfamda da yayınladım. Daha önce bir yazı sipariş ettim alamadım.Bir tane daha ediyorum. Şu cevreci kardeşlere de bir laf etseniz yaşamlarnı değiştirmeden herşeye karşı çıkıyorlar. Yakında ölmeyi düşünüyorum. Bu siparişler olmazsa, öbür tarafta yakanıza yapışırım. Ben ateistim bunu nasıl yapacağımı da yazın.
Öylesine